U wielu kobiet słowo menopauza budzi obawy. Czasami gabinety ginekologiczne odwiedzają młode pacjentki, zaniepokojone zmianami, które czekają je w przyszłości. W internecie można znaleźć wiele publikacji na temat przeróżnych dolegliwości, jakie mogą spotkać kobiety po menopauzie. Zdarza się, że rzecz budzi nadmierne emocje, a wyobrażenia w znaczący sposób odstają od stanu faktycznego. Jak wiadomo: strach ma wielkie oczy, a nasza wyobraźnia posiada tendencję do malowania w czarnych barwach procesów, które nie do końca są nam znane.
Z danych lekarzy ginekologów i badań medycznych wynika, że ostatnia miesiączka najczęściej występuje pomiędzy 45. a 55. rokiem życia. Dokładny wiek zależy od bardzo wielu czynników indywidualnych, takich jak na przykład ogólny stan zdrowia, predyspozycje genetyczne, przebyte choroby. Praktycznie nie istnieje metoda, która pozwalałaby z całkowitą pewnością przewidzieć, w jakim wieku u danej kobiety wystąpi ostatnia menstruacja. Od wskazanego powyżej przedziału wiekowego istnieje wiele wyjątków, o jeszcze większej rozpiętości. O tak zwanym wczesnym klimakterium lub wczesnym przekwitaniu mówimy wówczas, gdy kobieta przestała miesiączkować w wieku od 40 do 45 lat. Z drugiej strony notuje się przypadki późnego klimakterium, kiedy miesiączka występuje w wieku od 55 do 60 lat.
Czas przekwitania lekarze dzielą na następujące okresy: premenopauza (poprzedza o kilka lat wystąpienie ostatniej miesiączki), perimenopauza, menopauza właściwa (zazwyczaj w okolicy pięćdziesiątego roku życia) i pomenopauza. W pierwszym okresie kobiety obserwują u siebie zaburzenie miesiączkowania, pojawiają się również cykle bezowulacyjne. W drugim etapie zmniejsza się stężenie estrogenu i progesteronu we krwi kobiety, przy jednoczesnym wzroście stężenia hormonów FSH i LH. Pacjentkom, które nie wiedzą, w jakim okresie obecnie się znajdują, pomoże test menopauzalny. Jego działanie opiera się na wykryciu hormonu FSH. Można przeprowadzić go w domowych warunkach, aby ustalić, czy ostatnia miesiączka miała już miejsce.
Okres okołomenopauzalny może wiązać się z nieprzyjemnymi dolegliwościami. Szacuje się, że dotyczą one od połowy do nawet 80% kobiet, przy czym ich nasilenie oraz zakres zależy od czynników indywidualnych. Co trzecia kobieta odczuwa je na tyle silnie, że utrudniają jej codzienne funkcjonowanie.
Dolegliwości można podzielić na fizyczne i psychiczne. Do tych drugich zalicza się wahania nastroju i ogólny niepokój. Część kobiet skarży się na płaczliwość, co może wzbudzać obawy o problemy natury depresyjnej. Dolegliwości fizyczne najczęściej wymieniane przez pacjentki to: uderzenia gorąca, spadek libido, ból podczas współżycia seksualnego, bóle i zawroty głowy, krwawiące dziąsła, osłabienie włosów lub wypadanie ich w nadmiernej ilości, przesuszona skóra, często swędząca lub zaczerwieniona. Niektóre kobiety, zwłaszcza odczuwające silne uderzenia gorąca, skarżą się również na kołatania serca, bez podłoża kardiologicznego. Wiele pacjentek obserwuje również powiększenie piersi, często powiązane z bolesnością lub nadwrażliwością, zmianę masy ciała, apetytu, nadmierną potrzebę oddawania moczu lub problemy z jego utrzymaniem oraz chroniczną bezsenność. Zmiany hormonalne zachodzące w organizmie mogą również powodować kłopoty z koncentracją i pamięcią. Objawy, które ciężko zauważyć samodzielnie to zwiększona kruchość kości i ogólne zmniejszenie masy kostnej.
Warto mieć na względzie, że większość kobiet skarży się na powyższe dolegliwości po menopauzie. Niektóre pacjentki twierdzą, iż obserwowały je u siebie wcześniej, ale po menopauzie uległy nasileniu.
Niektóre dolegliwości okresu okołomenopauzalnego wymagają pomocy specjalisty, gdyż potencjalnie mogą odbić się negatywnie na zdrowiu pacjentki. Zaleca się, aby kobiety uważnie obserwowały swoje ciało i samopoczucie. Powinny być regularnie badane przez lekarza ginekologa. W tym czasie bowiem wiele pacjentek cierpi na suchość pochwy lub boryka się z różnymi infekcjami dróg rodnych.
Wszelkie niepokojące objawy, takie jak na przykład kołatanie serca, należy skonsultować ze specjalistą. Niebezpieczne jest założenie z góry, że dolegliwość na pewno ma związek z menopauzą bez przeprowadzenia specjalistycznych badań. Pacjentki, które dotkliwie odczuwają dolegliwości, mogą skorzystać z terapii hormonalnej lub innych środków zaleconych przez lekarza. Osobnego leczenia i kontroli ze strony specjalisty wymaga bezsenność. Jeśli zmiany nastroju mają destrukcyjny wpływ na życie codzienne kobiety, warto poprosić o pomoc terapeutkę, a bliskich o wsparcie.
Chcesz umówić się na wizytę do jednego z naszych wspaniałych lekarzy ginekologów? Poznaj ich bliżej:
Adrianna Klonowska-Kępka - Specjalistka Położnictwa i Ginekologii >>
Katarzyna Bukato - Rezydentka Położnictwa i Ginekologii >>
Kamil Cichy - Specjalista Położnictwa i Ginekologii >>
Jakub Chmielewski - Rezydent Położnictwa i Ginekologii >>
Maria Walkiewicz - Specjalistka Położnictwa i Ginekologii >>
Agata Wieczorek - Rezydentka Położnictwa i Ginekologii >>
Umów się już teraz na wizytę: Portal Znany Lekarz >>