
Proces starzenia skóry mężczyzn i kobiet przebiega według indywidualnych mechanizmów, zróżnicowanych pod względem strukturalnym i hormonalnym. Zarówno u mężczyzn, jak i kobiet obserwuje się zmiany związane z utratą kolagenu, osłabieniem elastyczności oraz spadkiem funkcji bariery hydrolipidowej, jednak dynamika tych procesów różni się w zależności od płci. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w doborze precyzyjnych zabiegów medycyny estetycznej oraz czasu kiedy najlepiej je wdrożyć.
Skóra męska cechuje się znacznie większą grubością warstwy skóry właściwej i wyższą gęstością włókien kolagenowych. U mężczyzn dominacja hormonów męskich (androgenów) przyczynia się do rozwoju bardziej zwartej, strukturalnie odporniejszej skóry, co wpływa na jej wytrzymałość i odporność na czynnikie zewnętrzne sprzyjające starzeniu. W przeciwieństwie do niej, skóra kobieca, szczególnie po menopauzie, ulega wyraźnemu spłaszczeniu i utracie kolagenu na skutek spadku poziomu estrogenów. Efektem jest szybsza utrata elastyczności, pojawianie się drobnych zmarszczek i zwiotczenie tkanek.
Estrogeny pełnią kluczową rolę w utrzymaniu nawilżenia, grubości oraz strukturalnej integralności skóry u kobiet. Po menopauzie ich niedobór skutkuje gwałtownym osłabieniem bariery ochronnej skóry, co przyspiesza procesy starzenia. U mężczyzn, stabilny poziom androgenów wpływa na utrzymanie gęstości kolagenu, ale ich skóra jest bardziej podatna na efekt kumulacyjny uszkodzeń spowodowanych ekspozycją na czynniki środowiskowe, takie jak promieniowanie UV czy zanieczyszczenia. Na przestrzeni lat, mężczyźni w znacznie mniejszej mierze pielęgnują skórę na co dzień, w tym stosują znacznie rzadziej fotoochronę skóry.
Chociaż obie płcie są narażone na działanie czynników zewnętrznych, takich jak promieniowanie UV, różnice strukturalne wpływają na sposób, w jaki skóra reaguje na te bodźce. Męska skóra, dzięki swojej grubości, wykazuje większą odporność na drobne uszkodzenia mechaniczne, ale intensywna ekspozycja na słońce może prowadzić do głębszych uszkodzeń strukturalnych. U kobiet cienka skóra jest bardziej podatna na zmiany pigmentacyjne i utratę elastyczności, co może wymagać delikatniejszych, ale precyzyjnie ukierunkowanych interwencji.
Różnice w starzeniu się skóry obu płci przekładają się bezpośrednio na dobór procedur medycyny estetycznej:
Opadające powieki potrafią nadawać twarzy zmęczony, ciężki wyraz i ograniczać pole widzenia. Blefaroplastyka u mężczyzn polega na delikatnym usunięciu nadmiaru skóry i ewentualnych depozytów tłuszczowych z okolicy górnych lub dolnych powiek. Cięcia prowadzi się w naturalnych załamaniach skóry, dzięki czemu blizny są niemal niewidoczne. Już po 7–10 dniach obrzęk i zasinienia ustępują, a spojrzenie staje się świeże, lecz wciąż męskie i wyraziste – bez „otwarcia oka”, które u kobiet bywa pożądane, ale u Panów może zaburzać naturalną linię brwi.
Drugi podbródek to częsty problem, nawet u mężczyzn aktywnych fizycznie. Liposukcja podbródka pozwala na precyzyjne wymodelowanie linii żuchwy i uniesienie konturu dolnej partii twarzy. Przy użyciu cienkich kaniul w znieczuleniu miejscowym usuwa się nadmiar tkanki tłuszczowej, a skóra stabilizowana jest specjalnym opatrunkiem uciskowym. Pacjenci zazwyczaj noszą go przez 5–7 dni, po czym wracają do codziennej aktywności. Ostateczny efekt – wyraźnie zarysowany kąt żuchwy i smuklejszy profil – uwidacznia się stopniowo w ciągu kolejnych 4–6 tygodni.
Męska skóra, dzięki wyższej grubości i gęstości kolagenu, wykazuje inną dynamikę zmian niż cienka, estrogenozależna skóra kobieca. W medycynie estetycznej zindywidualizowany dobór procedur, oparty na dogłębnej analizie biologicznej skóry, pozwala na precyzyjne dostosowanie terapii by zapewnić naturalne i trwałe efekty.