Podstawowym działaniem tego działu chirurgii jest diagnostyka oraz leczenie chorób końcowego odcinka jelita grubego. Wiele przyczyn chorób proktologicznych wynika m.in: z nieprawidłowego odżywiania, małej aktywności fizycznej. Dla wielu Pacjentów wizyta u proktologa jest bardzo krępująca, i często pomimo alarmujących objawów nie zgłaszają sie na wizyty. Należy uświadomic sobie, że wiele chorób, w tym nowotworowych zdiagnozowanych we wczesnym stadium, można bez problemów wyleczyć metodami minimalnie inwazyjnymi, zachowując komfort i spokój Pacjenta.
Każda wizyta rozpoczyna się od dokładnego wywiadu lekarskiego ( jeżeli Pacjent wykonywał w przeszłości takie badania jak kolonoskopia, usg, tomografia czy odbył już wizytę proktologiczną zalecane jest aby zgłosic się na wizytę z poprzednimi wynikami). Następnie wykonujemy badanie, które składa się z dwóch etapów:
W każdym przypadku wystąpienia niepokojących objawów jak m.in;
Hemoroidy to inaczej guzki krwanicze odbytu. Stanowią normalną strukturę anatomiczną w zakresie kanału odbytu, co oznacza że ma je każdy zdrowy człowiek. Nie zmienione hemoroidy nie dają dolegliwości ani objawów.
Hemoroidy (guzki krwawnicze) są to połączenia tetniczo-żylne w formie gąbczastej tkanki, dzięki czemu mogą szybko wypełnić się krwią i znacznie zwiększyć swoją objętość. Te właściowści pomagają zarówno przy utrzymaniu gazów i stolca (wraz z mięśniami zwieracza) oraz wspomagają proces defekacji. Dodatkowo, w zakresie tkanek brzegu odbytu znajdują się zewnętrzne sploty hemoroidalne, potocznie nazywane "hemoroidami zewnętrznymi". U zdrowego człowieka guzki krwawnicze oraz zewnętrzne sploty hemoroidalne nie są ze sobą połączone.
Człowiek najczęściej posiada trzy, wewnetrzne guzki krwawnicze, które są niewidoczne, nie bolą oraz nie krwawią.
Nieco inną chorobą są hemoroidy zewnętrzne, tzw. zewnętrzne żylaki odbytu. Hemoroidy zewnętrzne powstają na skutek poszerzenia się splotów żylnych znajdujących się wokół odbytu (tzw. sploty przyodbytowe), w tkance podskórnej.
Jednoznacznej przyczyny choroby hemoroidalnej całkowicie nie poznano. Pojawienie się niepokojących objawów jak np. krwawienie, ból czy pieczenie najczęściej związane jest ze wzmożonym ciśnieniem w naczyniach krwionośnych miednicy małej tworzących guzki krwawnicze. Powstaniu choroby hemoroidalnej sprzyjają m.in: przewlekłe zaparcia czy biegunki, siedzący tryb zycia, otyłosć, skłonności rodzinne, błędy dietetyczne (dieta uboga w błonnik, sotre przyprawy, mała ilośc wody czy spożywanie alkoholu), palenie tytoniu, wiek, dźwiganie, uporczywy kaszel, seks analny, ciąża.
Objawy, które wskazują na to, że "mamy hemoroidy":
Choroba hemoroidalna jest najczęstszą przyczyna krwawienia z odbytu. Trzeba jednak pamiętać, że każdy przypadek krwawienia powinno być bezwzględnie skonsultowane z proktologiem, gdyż może być to również objaw innych groźnych chorób jelita grubego, odbytnicy i odbytu w tym także nowotworu.
Wyróżniamy cztery stopnie zaawansowania choroby hemoroidalnej:
I stopień: hemoroidy są nieco powiększone, mogą wystepować niewielkie krwawienia, nie wypadają,
II stopień: wypadają z odbytu po wypróznieniu, ale cofają sie samoistnie, krwawienie większe,
III stopień: wypadają z odbytu podczas wypróżnienia, ale nie cofają się same. Aby je odprowadzić do kanału odbytu, należy użyc palca. Przy tak zaawanoswanym stadium krwawienie jest bardzo obfite, wstepuje duży świąd, pieczenie oraz pojawić się może ból.
IV stopień: trwałe wypadnięcie guzków z kanału odbytu, odprowadzenie jest niemożliwe, połączone często z obrzękiem, bólem, wymaga pilnej interwencji chirurgicznej.
W wyniku np. przedłuzonych zaparć, ostrej biegunki czy np. intensywnego wysiłku fizycznego może wystąpić gwałtowne przekrwienie splotów zewnętrznych, okołoodbytowych powodując powstanie bolesnego guzka, mylnie nazywanego przez Pacjentów "hemoroidem lub nowotworem". W wielu przypadkach, ze względu na spore rozmiary dochodzi do smoistnego pęknięcia oraz opróżnienia się skrzepliny. Taki stan wiąże się poza intenswynym krwawieniem z odbytu, bólem oraz znacznym dyskomfortem.
Najszybszym rozwiązaniem tego problemu jest zgłosić sie na wizyte proktologiczną w pierwszych 24-48 godzinach od wystąpenia objawów oraz wykonać nacięcie guzka. Powoduje to natychmiastowe ustepianie dolegliwości bólowych, oraz przy odpowiednio dobranym leczeniu miejscowym pozwala Pacjentowi na szybki powrót do normalnego funkcjonowania.
Poza zmianą diety (włączenie diety biogatej w błonnik, spożywanie większej ilości wody),aktywnością fizyczną oraz odpowiednimi nawykami podczas wyprózniania (m.in. nie przesiadujemy za długo na sedesie, staramy sie nie wymuszać siłowo wypróżnienia) stosujemy leki działające miejscowo: przeciwzapalnie, obkurczające naczynia oraz poprawiające przepływ żylny.
Przy leczeniu zabiegowym w pierwszej kolejności wybiera się metody mniej inwazyjne. Możliwości ich zastosowania są ograniczone do leczenia żylaków w I, II i III stopniu zaawansowania. Żylaki IV stopnia i niektóre przypadki większych żylaków III stopnia trzeba operować.
Jako przykład leczenia małoinwazyjnego możemy podać leczenie mijescowego guzków I i II stopnia, przy pomocy tzw. skleroterapii. Podanie specjalnego leku w formie pianki, bezpośrednio do światła naczynia żylnego wywołuje miejscowy stan zapalny, co w konsekwencji doprowadza do ich obkurczenia oraz zmniejszania częstości wystepowania objawów choroby hemoroidalnej.
Zabiegi małoinwazyjne można stosować u większości pacjentów, a wyniki leczenia tymi metodami są bardzo dobre. Okres zdrowienia jest krótki i zazwyczaj bezbolesny. Większość procedur można wykonać bez potrzeby znieczulania i pobytu w szpitalu. Należy jednak pamiętać, że w czasie tych zabiegów leczenie/usunięcie dotyczy guzków krwawniczych, które są zmienione żylakowo. Pozostałe sploty naczyniowe (prawidłowe) pozostają i z nich mogą w przyszłości rozwijać się kolejne żylaki odbytu, które być może ponownie trzeba będzie leczyć zabiegowo. Nawrót żylaków odbytu po takim leczeniu nie powinien więc być traktowany jako wynik nieprawidłowo wykonanego zabiegu.
Ostatnim etapem leczenia guzków krwawniczych jest leczenie operacyjne. Jest ono zarezerwowane dla Pacjentów z guzkami w stopnia III oraz IV, u których leczenie zachowawcze i małoinwazyjne nie przyniosło skutków. Zabieg taki wymaga hospitalizacji oraz związny jest z długim oraz bolesnym leczeniem dla Pacjenta.
Nie istnieje jedna i uniwersalna metoda leczenia spełniająca wszystkie oczekiwania pacjenta i lekarza. Każda z nich ma swoje ograniczenia. Różnice dotyczą nie tylko dolegliwości w okresie zdrowienia czy skuteczności i trwałości leczenia, ale też ryzyka powikłań obciążających daną metodę. Szczegółowe omówienie postępowania i związanych z nim uciążliwości i ryzyka należy do lekarza, który podejmuje się takiego leczenia.
Pojawienie sie objawów związanych z zapaleniami hemoroidów jest czymś normalnym w trakcie trwania ciąży. Wiele kobiet w trakcie trwania ciąży może mieć nasilenie objawow takich jak: pieczenie, swędznie, krwawienie czy nawet ból lub takie objawy wystapią poraz pierwszy. Wraz ze wzrostem płodu w jamie brzusznej zwiększa się ciśnienie. Większe jest też obciążenie, jakie płód wywiera na jamę miednicy. Czynniki te mechanicznie utrudniają odpływ krwi żylnej ze splotów hemoridalnych. Dodatkowo ukrwienie narządów miednicy i jamy brzusznej zwiększa się w związku ze zmianami hormonalnymi, zwłaszcza w drugiej połowie ciąży. Nie bez znaczenia są też zaparcia, które występują u ciężarnych. Wszystkie te czynniki powodują, że prawie połowa kobiet ma w czasie ciąży objawowe żylaki odbytu, które jeszcze po porodzie dają dolegliwości i objawy.
Najczęstyszm postepowaniem jest leczenie miejscowe, zachowawcze uzywając np. nasiadówek z kory debu czy maści sterydowych o właściowściach przeciwzapalnych.Postępowanie zabiegowe jest ograniczone wyłącznie do leczenia niektórych powikłań żylaków odbytu, których nie daje się opanować metodami zachowawczymi. Wśród nich są niektóre przypadki zakrzepicy żylaków czyli powstanie tzw. zakrzepu brzeżnego.
|
Centrum Medyczne Gunarys Al. gen. J. Hallera 134/231, Gdańsk |
|
Napisz do nas |
|
Umów się na wizytę |