Leczenie szczeliny odbytu

Do najczęstszych objawów szczeliny odbytu zaliczamy:

• ból (przede wszystkim podczas wypróżnienia i po nim),
• krwawienie,
• świąd,
• dyskomfort.

Nasilenie objawów bywa różne – od lekkiego do bardzo silnego. Niestety, funkcje kanału odbytu, jego anatomiczna budowa oraz położenie sprawiają, że szczelina odbytu dość trudno się goi. Każdy kolejny intensywny wysiłek fizyczny czy trudności w oddaniu stolca na nowo podrażniają pęknięcie błon śluzowych, przez co dolegliwości nawracają.

Obecnie uważa się powszechnie, że w każdym przypadku szczelina odbytu powinna by najpierw leczona zachowawczo, a dopiero w razie niepowodzenia można rozpatrywać leczenie operacyjne.

Leczenie zachowawcze powinno być co najmniej trzykierunkowe, aby jak najskuteczniej przerwać sekwencję elementów błędnego koła chorobowego. Z reguły obejmuje ono:

• zmniejszenie bólu, 
• uregulowanie wypróżnień (dieta i preparaty bogate w błonnik, zmiękczenie stolca), 
• obniżenie napięcia zwieracza wewnętrznego odbytu (farmakologicznie: leki działające miejscowo),
• iniekcja toksyny botulinowej.

Szczelina odbytu to płytki ubytek śluzówki nad mięśniem zwieracza, który powstaje w wyniku przewlekłych zaparć, czy po porodzie. Guzki krwawnicze (hemoroidy) to anatomiczna struktura (żylne struktury naczyniowe), znajdująca się w kanale odbytu, która razem ze zwieraczami pełnią funkcję uszczelniającą odbyt. W wyniku nieregularnych wypróżnień, siedzącego trybu życia czy predyspozycji rodzinnych może dochodzić do zastoju krwi w guzkach krwawniczych, co powoduje stan zapalny i pojawienie się objawów tzw. choroby hemoroidalnej tj: pieczenie, krwawienie, uczucie niepełnego wypróżnienia.

U ok 5% Pacjentów możemy zaobserwować samoczynne wyleczenie się szczeliny odbytu. W większości przypadków jednak, leczenie wymaga wsparcia proktologa oraz zastosowania środków działających miejscowo (środki rozluźniające miejscowo jak maść czy toksyna botulinowa). 

Tak. Należy pamiętać, że w miejscu wygojenia się szczeliny tworzy się blizna. Jest to obszar tkanki w kanale odbytu, który jest znacznie osłabiony i gorzej ukrwiony w porównaniu do sąsiednich tkanek. Powoduje to, że w sprzyjających warunkach (m.in. trudności z oddaniem stolca, nawracające biegunki) rana ponownie może się odnowić.