Hemoroidy są to fizjologiczne, gąbczaste struktury naczyniowe, które znajdują się początkowym odcinku kanału odbytu. Razem z grupą mięśni tej okolicy (zwieracz wewnętrzny oraz zewnętrzny) pełnią funkcję uszczelniającą odbyt. Wszystkie te elementy, zapewniają prawidłowe funkcjonowanie końcowego odcinka przewodu pokarmowego.
W fizjologicznych warunkach, guzki krwawnicze (hemoroidy) są strukturami naczyniowymi, prawidłowo występującymi w kanale odbytu, około 1,5-2 cm od brzegu odbytu. Podczas prawidłowego wypróżnienia, masy kałowe, przechodzące przez kanał odbytu, powodują opróżnienie guzków krwawniczych, nie powodując żądnych dolegliwości. W przypadku, gdy dochodzi do przekrwienia struktur naczyniowych, hemoroidy stają się niewydolne - ich zdolność obkurczania jest zaburzona, a ściana naczynia jest krucha i podatna na uszkodzenia. W takim wypadku, wypróżnienie powoduje pociąganie poza światło kanału odbytu guzków krwawniczych, i wystąpienie objawów tzw. choroby hemoroidalnej.
Do objawów choroby hemoroidalnej należą: ból, krwawienie podczas wypróżnienia, uczucie niepełnego wypróżnienia, swędzenie, pieczenie.
A – hemoroidy I stopnia widoczne tylko w anoskopie; nie wychodzą poza kanał odbytu.
B – hemoroidy II stopnia pozostają w kanale odbytu; widoczne w anoskopie.
C – hemoroidy III stopnia widoczne w trakcie parcia na zewnątrz odbytu; możliwe do manualnego odprowadzenia po defekacji.
D – hemoroidy IV stopnia, nieodprowadzane; pozostają trwale poza kanałem odbytu.
Ryc. Michał Romaniszyn; źródło: dr hab. med. Piotr Wałęga, Guzki krwawnicze i żylaki odbytu, Medycyna Praktyczna - Chirurgia 2012; 5
W zależności od stopnia zaawansowania choroby hemoroidalnej, wyróżniamy leczenie zachowawcze oraz zabiegowe.
Do leczenia zachowawczego zalecamy stosowanie różnego rodzaju maści, czopków czy innych sposobów domowych, które pomagają zmniejszyć dyskomfort związany z niewielkim stopniem zaawansowania choroby hemoroidalnej (I stopień). Objawy pojawiają się sporadycznie, nie wpływając znacząco na życie Pacjenta.
W przypadku kiedy objawy nawracają często, utrudniają codzienne funkcjonowanie, a leczenie zachowawcze dietą i maściami nie przynosi wyraźnej poprawy (hemoroidy II-IV stopnia), warto rozważyć zastosowanie procedur bardziej inwazyjnych tj.:
Metoda leczenia guzków krwawniczych powinna być dobrana indywidualnie dla każdego Pacjenta, po wizycie oraz dokładnym zbadaniu przez proktologa. Na sposób wybranej terapii wpływa: występujące dolegliwości, stopień ich nasilenia oraz stopień zaawansowania choroby.
Laserowa metoda usuwania hemoroidów (LHP) jest najnowszą i w chwili obecnej najbardziej skuteczną metodą leczenia powiększonych guzków krwawniczych, przy użyciu lasera o długości fali 1470 nm. Zabieg zapewnia wysoki komfort pacjenta w trakcie i po zabiegu. Metoda ta posiada bogate badania kliniczne, z udowodnionym profilem bezpieczeństwa oraz skutecznością.
W porównaniu do metod operacyjnych (tj. Milligana-Morgana, Fergusona, Longo) metoda laserowa zapewnia szybszy powrót do normalnego funkcjonowania a brak konieczności hospitalizacji znacząco wpływa na samopoczucie Pacjentów. Brak również ryzyka uszkodzenia zwieracza, zwężenia kanału odbytu czy uszkodzenia śluzówki odbytu ze względu na fakt, że podczas zabiegu nie są wycinane żadne struktury w zakresie kanału odbytu.
Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, w warunkach gabinetu zabiegowego. Podczas zabiegu chirurg, wprowadza do powiększonego guzka końcówkę lasera o długości fali 1470. W trakcie zabiegu, energia lasera zamyka poszerzone naczynie, nie uszkadzając przy tym śluzówki ani mięśnia zwieracza. Ważnym dla bezpieczeństwa i niskiej inwazyjności aspektem zabiegu jest wprowadzenie światłowodu w głąb guzka krwawniczego podśluzówkowo, pod kontrolą światła pilotującego lasera – bez perforowania przewodu pokarmowego. Po zabiegu Pacjent wraca do domu, nie ma potrzeby hospitalizacji w warunkach szpitalnych.
Efektem tego zabiegu jest obkurczenie niewydolnych splotów naczyniowych (hemoroidów) oraz przywrócenie naturalnej struktury anatomicznej bez naruszenia: mięśni, wyściółki kanału odbytniczego i śluzówki.